Hij gaf zichzelf ooit een tattoo als verjaardagscadeau. Maakte een langere wheelie dan menig BMX’er dat kan. Maakte ‘Ajaxied’ Siem de Jong openlijk belachelijk. En volgens zijn coach Phillip Cocu denkt Jetro Willems (23) anders dan anderen. Hij is in elk geval een kleurrijk figuur aan de linkerkant van PSV, van wie er maar één in dertien dozijnen te vinden is. Het is dat hij zaterdagavond tegen ADO Den Haag ontbreekt, anders was Willems al in een rijtje gekomen met Johan Cruijff, Frank Rijkaard, Dennis Bergkamp en Gerald Vanenburg.
Willems werd geboren in Rotterdam-Zuid. Op 30 maart 1994, als neefje van Brutil Hosé, een groot voetbaltalent dat in zijn zes jaar als prof uiteindelijk acht clubs versleet. Een kleurrijk figuur, waarmee het huidige profiel van Willems meteen al in zijn bloed zat. Ten minste, zo ziet de buitenwacht hem. “Mensen hebben een verkeerd beeld van me. Toen ik laatst bij De Tafel van Kees zat zei Hans Kraay Junior ook al dat het hem verbaasde hoe ik ben”, vertelde de hoofdrolspeler van PSV tegenover ELF Voetbal. “Hij dacht altijd dat ik raar ben. Nooit lachen zo. Zo van ‘laat hem maar, die jongen luistert toch naar niemand’. Zoiets. Dat is wat mensen denken. Maar dat beeld klopt echt helemaal niet.”
Schietpartij
Markant, kleurrijk en altijd met een lach op zijn gezicht. Het extraverte karakter zit hem in de huidige voetbalwereld tegen. Toch heeft het Willems in zijn jeugd vooral veel gebracht. Hij bleef overeind in de keiharde buurt van Rotterdam. Hij was er getuige van schiet- en steekpartijen. Zelfs met dodelijke afloop. “Dat heeft me toch meer gevormd. Het leven was er hard. Heel hard. Ik ben er zelf ook hard geworden. Heb er leren overleven. Dat doe ik ook op het veld.” Binnen de lijnen viel hij op door zijn onbevreesdheid, wat hem een contract bij Sparta opleverde. Van zijn ouders moest hij zijn VMBO afmaken. Zelf wilde hij vooral voetballen, omdat dat is wat hij goed kan. Dat valt ook Jan Everse op die hem al snel laat debuteren in het betaalde voetbal.
PSV hapt toe en haalt het talent binnen. Door blessures bij de concurrentie heeft Willems de mazzel dat hij al snel een kans krijgt in de basis. Hoewel, mazzel. Waar de linksback nog weleens een gebrek aan inzet en betrokkenheid wordt verweten, kijkt hij daar zelf anders tegenaan. “Ik laat op het veld elke week zien wat ik in huis heb. Ik doe mijn best. Als ik dat niet zou doen, zou ik ook geen voetballer zijn. Ik wil alleen maar winnen, maakt niet uit hoe. Heb bijvoorbeeld ook geen problemen met vals spelen. Ik wil gewoon niet verliezen. Ik ben een verstandige jongen. Doe dingen niet zomaar.”
Achter de onbevreesde en intuïtieve voetballer voor de camera’s schuilt een planner. Iemand die goed nadenkt over wat hij doet. Op die manier groeide hij uit tot de jongste Nederlandse basisdebutant in een Europese wedstrijd van een Nederlandse club ooit. Hij veroverde als achttienjarige international een basisplaats op het Europees Kampioenschap. Werd een van de smaakmakers van het kampioenselftal van PSV. En als hij nog één wedstrijd wint in de Eredivisie voor hij 24 wordt, wat bijna nog een heel jaar duurt, is hij de op vier-na-jongste speler ooit met 100 overwinningen in de Eredivisie. Na Cruijff, Rijkaard, Bergkamp en Vanenburg. In een rijtje staan met dat soort grootheden is geen toeval: dan kun je écht wat. Dat hij tegelijkertijd ook het record van de snelste rode kaart in de Eredivisie (onterecht overigens) in handen heeft, typeert Willems beter dan wat dan ook.
Heel wat psychologen zouden maar al te graag eens een kijkje nemen diep van binnen bij Willems. Want hoewel heel Nederland hem na zijn ’99 procent’-interview vorig jaar belachelijk maakte, kreeg Willems uiteindelijk gelijk. Geluk of niet. Achter die gekke interviews van een intelligente kleurrijke mafkees gaat vooral een goed karakter schuil. Iemand die het graag goed wil doen. Met de beste bedoelingen. Willems: “Ik heb liever dat ze me een eikel vinden dan een slechte voetballer.” Hoewel hij in een sportieve dip zit dit seizoen, kun je beide niet over hem zeggen.
Transfer
Van zijn eerste salaris kocht hij namelijk een auto voor zijn ouders (“De beste aankoop die ik ooit heb gedaan”). Zijn aflopende contract, en dat betekent cashen, verlengde hij bij PSV zodat de Eindhovenaren een bedrag voor hem kunnen ontvangen bij een transfer. Na het puntverlies tegen FC Twente (2-2) barstte hij bijna in tranen uit. “Waar moeten we nog in geloven”, vroeg hij zich terecht af.
Willems moet vooral in zichzelf geloven. En in zijn goede karakter. Hoewel Willems bijna alles enorm goed bedoeld heeft hij inmiddels een lijst van gekke (lees: leuke) incidenten achter zijn naam staan waar Mario Balotelli jaloers op is. Tegelijkertijd heeft hij iets ongrijpbaars waardoor iedereen van hem houdt. Op 23-jarige leeftijd heeft hij tegelijkertijd ook al heel wat mooie dingen achter zijn naam staan. Bovendien kan hij snel in een heel mooi rijtje spelers komen, die hij weliswaar nooit zal benaderen. Maar als Willems met al zijn goede bedoelingen zijn oude vorm hervindt, kan hij de stap naar het buitenland gaan zetten. Op naar de voetbalgekte in Engeland of Spanje. Willems is er in elk geval kleurrijk genoeg voor.
Van de redactie van:: Voetbal Centraal
